Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Στο πρόσφατο ταξίδι μας στη Σίφνο, με την "Hellenic Seaways", ξέχασα πάνω στη βιασύνη μου να πάρω μαζί το wifi στικάκι μου. Έτσι ήμασταν διαρκώς σε αναζήτηση ελεύθερης σύνδεσης στο διαδίκτυο από παρακείμενα μαγαζιά, ξενοδοχεία, κ.λπ. Δεν δυσκολευτήκαμε ιδιαίτερα, καθώς, με εξαίρεση ένα ξενοδοχείο στον Αρτεμώνα, όλοι ήταν πρόθυμοι να μας δώσουν τον κωδικό τους.

Εκεί όμως που η σύνδεση ήταν απίστευτη, ήταν στο ελεύθερο πάρκινγκ του Αρτεμώνα, απέναντι ακριβώς απ' την εκκλησία. Οι ιδιοκτήτες των ενοικιαζόμενων δωματίων "Το Κατέ", Κώστας Γεωργούλης και Μαρία Τράπαλη, μας έδωσαν με ευχαρίστηση τον κωδικό εισόδου και αυτή ήταν κυρίως η αιτία που δεν ξεκολλήσαμε από εκείνο το σημείο! Ανταπέδωσα την καλωσύνη τους με μερικές εναέριες φωτογραφίες των δωματίων τους κι' ο Κώστας μας κάλεσε να συμμετάσχουμε στο φούρνισμα της ρεβυθάδας. Δεχθήκαμε ευχαρίστως, όπως ήταν φυσικό, και δεν έχασα την ευκαιρία να βιντεοσκοπήσω όλη τη διαδικασία, παρ' όλο που είχε προηγηθεί η ρεβυθάδα της Αρετής Ποδοτά στις Καμάρες.

Πηγή : https://www.huffingtonpost.gr/entry/o-eetelismos-tes-anthropines-eparxes-sto-pedion-toe-areos_gr_5b4dc4c9e4b0de86f48672a6

Γράφει ο Δημήτρης Καλαντζής.

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2018, 19:30, Πεδίον του Άρεως.

Μία κοπέλα κείτεται ανάσκελα στις πλάκες του περίβολου της εκκλησίας των Παμμέγιστων Ταξιαρχών στο Πεδίον του Άρεως. Δίπλα της στέκονται δύο άτομα που συχνά σκύβουν και ψάχνουν τα πράγματά της. Από το δρομάκι, έξω από τον περίβολο της εκκλησίας, δεν μπορώ να διακρίνω εάν η αναίσθητη κοπέλα είναι λιπόθυμη ή έχει πεθάνει.Βρίσκεται πάντως σε στάση νεκρής…

Καλώ τους άνδρες της εταιρείας σεκιούριτι που... φυλάνε το Πάρκο και πλησιάζουμε μαζί προς το σημείο. Η κοπέλα είναι ζωντανή αλλά ανασαίνει με δυσκολία.

Σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Φαίνεται πως η Κάσος έχει την "τιμητική" της τις τελευταίες εβδομάδες. Και σαν να μην έφταναν οι "σιωπηλές" διαμαρτυρίες στο εσωτερικό του νησιού εναντίον της δημάρχου, η κυρία Μαίρη Σορώτου Τσανάκη βρέθηκε κατηγορούμενη, μαζί με την πρώην αντιδήμαρχο καθαριότητας κυρία Μαίρη Μαλανδρή, για ηθική αυτουργία στην πρόκληση εμπρησμού του Χ.Α.Δ.Α. της Μαρίτσας!

Αν αναμασούσα, χωρίς να διασταυρώσω, τις πληροφορίες των μ.μ.ε., δεν θα διέφερα σε τίποτε από τους υπολοίπους "συναδέλφους", οι οποίοι ανακυκλώνουν τις ειδήσεις χωρίς να αναζητήσουν την πηγή τους. Δεδομένης μάλιστα της δικαιολογημένης απέχθειάς μου προς το πρόσωπο της δημάρχου Κάσου, αν ανακύκλωνα αμάσητη αυτή την είδηση θα μπορούσα να κατηγορηθώ για εμπάθεια και μεροληψία εναντίον της. Αυτό όμως δεν μου το επιτρέπει ούτε η παιδεία μου, ούτε η αγάπη μου προς το Δίκαιο και τη δημοσιογραφική δεοντολογία. Υπάρχουν άλλοι σοβαρότεροι λόγοι για τους οποίους θα έπρεπε να απολογηθεί η κυρία Τσανάκη και για τους οποίους θα έπρεπε να επιληφθεί η Δικαιοσύνη, η οποία ωστόσο κωφεύει επιλεκτικώς σε έγγγραφες, επώνυμες και τεκμηριωμένες καταγγελίες.

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Με το που έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα σημάδια του ανηλεούς κατήφορου, κάπου εκεί γύρω στο 2004, όταν άστραψε η αρπαχτή του αιώνα με την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων, άρχισε να ακούγεται στους συρμούς του νεότευκτου μετρό της Αθήνας η φράση : "Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας" ή αγγλιστί "please mind the gap".

Στην αρχή πιστέψαμε ότι η προειδοποίηση πράγματι αφορούσε τον κίνδυνο που παραμονεύει αν δεν υπολογίσουμε σωστά το κενό που υπάρχει μεταξύ συρμού και αποβάθρας. Τελευταία όμως σκέφτομαι πως η λέξη "gap" (κενό) δεν επελέγη τυχαία. Μας προειδοποιούσαν οι άνθρωποι του ΤΡΕΝΟΣΕ για τον επερχόμενο κίνδυνο του G.A.P. (George Andrew Papandreou) αλλά εμείς δεν το καταλάβαμε και, τελικώς, πέσαμε στο κενό.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Κωνσταντής Δεπάστας ζει, και εργάζεται ακόμη στην ηλικία των 80 ετών, στον γραφικό οικισμό της Χερρονήσου και είναι ο παλαιότερος εν ενεργεία αγγειοπλάστης της Σίφνου. Συνεχίζει να δίνει μορφή στον πυρίμαχο πηλό που βγάζει το νησί, κατασκευάζοντας τσουκάλια, κανάτες και διάφορα άλλα χρηστικά σκεύη και αντικείμενα διατηρώντας μια παράδοση πολλών δεκαετιών.

"Θέλω κάθε φορά που φτιάχνω κάτι να είναι το καλύτερο από όσα έχω φτιάξει μέχρι σήμερα!", λέει, και το πρόσωπό του φωτίζεται. Τον ρωτώ σε τί οφείλει το όνομά του το εργαστήριο που διαθέτει στην Χερρόνησο και καθώς μου εξηγεί με πιάνουν τα γέλια.