Πηγή : "Αντιφωνητής" - Αρ. Φύλλου 420-421 - 16 Αυγούστου 2015
Τόν Παναγιώτη Λαφαζάνη δέν τόν γνωρίζουμε προσωπικά καί βεβαίως τίποτε δέν ἔχουμε ἐναντίον του. Οὔτε μέ τίς τυχόν πολιτικές του ἀρετές ξιπαζόμαστε οὔτε καί μέ τίς πιθανολογούμενες προθέσεις του γιά τήν ἐπαναφορά τῆς δραχμῆς κτλ. Θά χρησιμοποιήσουμε μόνο τό παράδειγμά του γιατί ἡγεῖται τῆς περιώνυμης «ἀριστερῆς πλατφόρμας» καί θέλουμε νά τεκμηριώσουμε κάποια συμπεράσματα.
Δέν θά τόν ἐγκαλέσουμε γιά ὅσα (δικαίως) τοῦ καταλογίσαν καί τά καθεστωτικά ΜΜΕ, σχετικά μέ τήν ἀπουσία ἤ μή σοβαροῦ σχεδίου Β στήν διαπραγμάτευση μέ τούς δανειστές. Γιά ἐμᾶς ἦταν δεδομένο πώς δέν εἴχαμε καμμία δυνατότητα διαφυγῆς, τουλάχιστον σέ αὐτή τή συγκυρία, ἀπό τόν ἐναγκαλισμό τῶν «θεσμῶν», γι' αυτό καί προεκλογικά, πρό ἑπταμήνου, γράφαμε πώς τά ὅποια ὀφέλη ἀπό τήν τότε ἐπικείμενη κυβερνητική ἀλλαγή θά μποροῦσαν νά προκύψουν στό ἐσωτερικό καί μόνο μέτωπο. Περιοριζόμαστε λοιπόν σ’ αὐτό τό τελευταῖο.