Φίλε Σωτήρη, με διήγειρε το Νο 2 του άρθρου σου, σχετικώς με τον τεράστιο Γλέζο και την λιλιπούτεια Ζωή http://www.ribandsea.com/waves/3054-o-terastios-glezos-kai-i-lilipoyteia-zoi-no-2 και τα χέρια μου σύρθηκαν αυθορμήτως επάνω στο πληκτρολόγιο του ηλεκτρονικού μου υπολογιστή.
Την εποχή, λοιπόν, που ο Μανώλης Γλέζος φέρεται ότι υπέστειλε την σβάστικα από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, δεν ήμουν εν ζωή. Συνεπώς, ούτε αυτόπτης μάρτυς αυτής της πράξης του υπήρξα, ούτε διαθέτω στοιχεία με τα οποία να μπορώ να την επιβεβαιώσω ή να την διαψεύσω. Την αποδέχομαι, συνεπώς, ως γενόμενη αφού δεν μπορώ να αποδείξω ότι δεν έγινε.
Αυτό που διαπίστωσα, όμως, είναι ότι ο Μανώλης Γλέζος "ἑξαργύρωσε", τρόπον τινά, την ακτιβιστική εκείνη πράξη του με το βολευτικό αξίωμα, και όσα αυτό συνεπάγεται, ακριβώς όπως οι "εξεγερμένοι" του Πολυτεχνείου (Δαμανάκη, Λαλιώτης, Τζουμάκας, Ανδρουλάκης κ.λπ.) εξαργύρωσαν την "επανάστασή" τους και μας ταλαιπωρούν από τότε με τα καμώματά τους, τις μίζες και την καρεκλολαγνεία τους.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Το χθεσινό αρθρίδιό μου http://www.ribandsea.com/waves/3050-o-terastios-glezos-kai-i-lilipoyteia-zoi έτυχε ποικίλων σχολίων από σχολιαστές και φίλους. Ζητώντας συγγνώμη από ορισμένους που επεσήμαναν ότι αλλάζω συχνά γνώμη, επειδή επιδοκιμάζω αυτούς που διακηρύσσουν το αυτονόητο, μέχρι να διαπιστώσω ότι με δουλεύουν όπως και άλλοι, θα θυμίσω τούτο: το ότι δεν διεκδικούμε τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο επί τόσες δεκαετίες οφείλεται σε εμάς και όχι στους οφειλέτες. Δείγμα http://taxalia.blogspot.gr/2014/05/blog-post_5908.html
Όπως ένιοι σχολιαστές επικρίνουν εμάς τους ίδιους και όχι τους δανειστές για τα δάνεια που παίρναμε και σπαταλούσαμε τόσα χρόνια.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Μπορεί να αμφισβητείται το ανδραγάθημα του Μανώλη Γλέζου, ο οποίος φέρεται να κατέβασε την 31.05.1941 τη σβάστικα από τον Παρθενώνα http://makpress.blogspot.gr/2015/06/blog-post.html αλλά το μέγεθός του φάνηκε προχθές κατά την επέτειο μνήμης του ολοκαυτώματος του Διστόμου. Η μικρόψυχη Ζωή εμπόδισε τον Γερμανό πρέσβη να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο των σφαγιασθέντων από τα ξανθά κτήνη, τους συμπατριώτες του, αλλά ο Γλέζος πήρε τον πρέσβη από το χέρι και τον συνόδευσε μέχρι το μνημείο, όπου κατέθεσε το στεφάνι.
Ως τί, άραγε, προέβη σ’ αυτή την απαράδεκτη πράξη η Ζωή, η οποία, παρεμπιπτόντως, ξημεροβραδυάζεται, είτε αυτοπροσώπως είτε δι’ αντιπροσώπων, στην αίθουσα του δικαστηρίου, όπου εκδικάζεται η υπόθεση Siemens, μη τυχόν και το δικαστήριο παρεκκλίνει των απόψεών της;
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Η πρωτηφοροαριστερά κυβέρνηση ψήφισε διάταξη λίαν προσφάτως [άρθρο 10 ν. 4472/2017], με την οποία μειώνονται οι φοροαπαλλαγές από 01.01.2020. Δηλαδή, προνομοθέτησε, ενώ η ίδια διεκήρυττε ότι κάτι τέτοιο είναι αντισυνταγματικό.
Ας διαβάσουμε, αν έχουμε υπομονή, την ισχύουσα ρύθμιση [άρθρο 16 ν. 4172/2013]
«Μείωση φόρου εισοδήματος
«1. Ο φόρος που προκύπτει κατά την εφαρμογή του άρθρου 15 μειώνεται κατά το ποσό των χιλίων εννιακοσίων (1.900) ευρώ για το φορολογούμενο χωρίς εξαρτώμενα τέκνα, όπως αυτά ορίζονται στο άρθρο 11, όταν το φορολογητέο εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες και συντάξεις δεν υπερβαίνει το ποσό των είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ. Η μείωση του φόρου ανέρχεται σε χίλια εννιακόσια πενήντα (1.950) ευρώ για το φορολογούμενο με ένα (1) εξαρτώμενο τέκνο, σε δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ για δύο (2) εξαρτώμενα τέκνα και σε δύο χιλιάδες εκατό (2.100) ευρώ για τρία (3) εξαρτώμενα τέκνα και άνω. Εάν το ποσό του φόρου είναι μικρότερο των ποσών αυτών, η μείωση του φόρου περιορίζεται στο ποσό του αναλογούντος φόρου».
Του Σωτήρη Καλαμίτση.
Lex είναι ο νόμος λατινιστί. Satura είναι το πιάτο το γεμάτο με διαφορετικά τρόφιμα, επίσης λατινιστί. Φαντάζομαι πως οι αρχαίοι Ρωμαίοι θα έλεγαν κάτι σαν «famulus, aducci mihi una satura» κατ’ αντιστοιχία του νεοελληνικού «παιδί πιάσε μια ποικιλία».
Περί ποικιλίας, λοιπόν, ο λόγος. Κι’ όταν ένας νόμος περιέχει διατάξεις άσχετες μεταξύ τους, η νομική επιστήμη τον αποκαλεί lex satura. Δεν χρειάζεται να είσαι νομικός, για να καταλάβεις ότι ένας νόμος ρυθμίζει θέματα άσχετα μεταξύ τους. Όταν ο τίτλος του νόμου τελειώνει με τις λέξεις «και άλλες διατάξεις», είναι βέβαιον ότι πρόκειται περί lex satura. Κλασικό παράδειγμα αποτελεί ο νόμος που ψήφισαν χθες 153 αλιείς μαργαριταριών για την κύρωση συνθήκης σχετικής με την αλιεία, στον οποίο νόμο κόλλησαν την τελευταία στιγμή διατάξεις περί μειώσεως [ή μήπως παγώματος; όπως είπε η κ. Έφη] συντάξεων, αφορολογήτου και γενικώς περί πρόσθετης φαλκίδευσης της αγοραστικής δύναμης των πολιτών.