Rib and Sea

Του Σάκη Μουμτζή.

Πηγή : http://www.liberal.gr/arthro/54543/apopsi/s-moumtzis/isonoi-zoes-ton-allonsin.html#pageundefined

Τα κομμουνιστικά καθεστώτα δεν αρκούνταν στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στη στέρηση των πολιτικών ελευθεριών, στην κατάργηση της ιδιοκτησίας. Επιζητούσαν τον πλήρη έλεγχο της προσωπικής ζωής των πολιτών, τη στέρηση κάθε ιδέας αυτενέργειας, πρωτοβουλίας, ανεξάρτητης σκέψης και αυτόνομης πράξης. Η σφαίρα του ιδιωτικού είχε αφομοιωθεί πλήρως από τις δραστηριότητες του Κράτους και του Κόμματος. Όλα όσα καθόριζαν τη ζωή των ανθρώπων στις σοσιαλιστικές χώρες – χωρίς εισαγωγικά, γιατί αυτός ήταν πράγματι ο σοσιαλισμός – υπάκουαν σε νόρμες που θέσπιζαν τα κομματικά όργανα και εκτελούσαν οι μηχανισμοί του Κράτους.

Ίδιον της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας είναι η από τα επάνω επιβολή των πολιτικών θέσεων της φωτισμένης πρωτοπορίας στο κοινωνικό σώμα που αδυνατεί να αντιδράσει, καθώς όλοι οι μηχανισμοί της κοινωνίας των πολιτών έχουν τσακιστεί από την πρωτοφανή βία του προλεταριακού κράτους. Τα πάντα ελέγχονται από την κομματική ιεραρχία με απόλυτη πειθαρχία. Ακόμα και οι πιο ιδιωτικές στιγμές των ανθρώπων, καθώς και οι οικογενειακές σχέσεις ακόμα, επικαθορίζονται από την πολιτική.

Πηγή : http://makpress.blogspot.com/20/06/40.html

Του Πάνου Τζήμερου.

«Αρχιφασίστα! Φασίστα του κερατά!». Η κυρία που με έβριζε από το βήμα του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής δεν ήταν Συριζαία. Λέγεται Φωτεινή Βρύνα και είναι Νεοδημοκράτισσα εξ απαλών ονύχων. Και εξ επαγγέλματος, θα έλεγαν όσοι ξέρουν το βιογραφικό της. Εξελέγη μάλιστα πρόσφατα στην Πολιτική Επιτροπή της Ν.Δ. Γιατί όμως εξεμάνη; Τι ήταν εκείνο που...
την έκανε να σπεύσει σε στήριξη του προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου, συριζαίου δικηγόρου Θεόδωρου Σχινά, και να βάλουν και οι δύο καταιγιστικά πυρά εναντίον μου;

Η υπόθεση έχει πολύ ζουμί, διότι αποδεικνύει τη διακομματική ομερτά, όταν οι εκπρόσωποι του λαού έχουν τη δυνατότητα να βάλουν το χέρι στο μέλι. Δεν έχει σημασία το ποσό. Σημασία έχει η πράξη. Διότι όταν πεις «ναι» στη μικρή λαμογιά, έχεις ήδη ανοίξει την πόρτα στη μεγάλη.

Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Ο μακαρίτης Κοεμτζής, δολοφόνος τριών αστυνομικών για μια «παραγγελιά», εξέτισε την ποινή του με τις γνωστές ευεργετικές διατάξεις που μετατρέπουν τα ισόβια σε 25 χρόνια κ.λπ. και εξελθών των φυλακών συνέγραψε βιβλίο, στο οποίο εξιστορούσε τη ζωή του και το φονικό. Την είχε αράξει στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων και διαλαλούσε το βιβλίο του για να κερδίζει τα προς το ζην. Χρησιμοποιούσε για πάγκο ένα τραπεζάκι του κυλικείου των δικαστηρίων. Είχα δει αρκετούς να συνομιλούν επί ώρες μαζί του και αναρωτιόμουνα τί θα μπορούσαν να συζητούν, τί κοινά ενδιαφέροντα θα μπορούσαν έχουν.

Μετά ήλθε ο «επαναστάτης» του πρωκτού, Κουφοντίνας, να συγγράψει πόνημα, στο οποίο περιγράφει τα δολοφονικά ανδραγαθήματά του από τη σκοπιά του «επαναστάτη» που ήθελε να συντρίψει την άτιμη κενωνία που καταπιέζει τους φτωχούς και αδύναμους. Επιλεγμένοι στόχοι [από ποιόν άραγε;] που δεν προκαλούσαν την μήνι του λαού, επειδή όλα τα θύματα ήταν εκπρόσωποι του «κατεστημένου». Κανένα χτύπημα στο ίδιο το κατεστημένο.

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Άννα Βαγενά: «Δεν μας τρομάζουν τα 99 χρόνια διάρκειας του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Εδώ η Ελλάδα ήταν υπό Τουρκική σκλαβιά για 400 χρόνια και άντεξε. Είμαστε ανθεκτικός λαός».
Νοβότνι: «Η Ελλάδα  έχει όχι μόνον ένα μεγαλειώδες παρελθόν, η Ελλάδα έχει σίγουρα, επίσης ένα μέλλον, είναι μία χώρα με μία πληθώρα από ευφυείς, εργατικούς ανθρώπους, έχει θαυμάσιες τουριστικές δυνατότητες, έχει επίσης δυνατότητες στον οικονομικό τομέα».