Rib and Sea
Αντιμάμαλα
Άϊντε να σταθώ στα πόδια μου!
Ένα τραγούδι με πολιτικές προεκτάσεις και ένα βίντεο που πραγματικά προκαλεί ρίγη!
Πρόκειται για το τραγούδι των Λεωνίδα Μπαλάφα και Γιώργου Νικηφόρου Ζερβάκη με τίτλο «Να σταθώ στα πόδια μου» με το βίντεο κλιπ να υπογράφεται από τον σκηνοθέτη Θοδωρή Παπαδουλάκη.
Το βίντεο εκτυλίσσεται στο καφενείο ενός ορεινού χωριού, σε προεκλογική περίοδο, όπου την εμφάνιση του κάνει ένας προβεβλημένος πολιτικός που ζητά την ψήφο των θαμώνων που απηυδισμένοι ορθώνουν το ανάστημα τους.
Η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κάσου της 26ης Αυγούστου 2015
Μετά από σχετική παράκληση της Αντιδημάρχου Κάσου κυρίας Μαίρης Μαλανδρή, ανέβασα στο YouTube ολόκληρη τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 26ης Αυγούστου 2015 την οποία βιντεοσκόπησα ο ίδιος. Θέλω να τονίσω ότι, συνηγορούσης της μεγάλης διάρκειας της συνεδρίασης και κατά συνέπειαν και του βίντεο (2 ώρες και 20 λεπτά), θεώρησα αρχικώς σκόπιμο να μη την ανεβάσω ολόκληρη, κρίνοντας πως το ένατο στη σειρά θέμα της ημερήσιας διάταξης ήταν (κατά τη γνώμη μου) και το πλέον σημαντικό αφού αφορούσε τη μεταφορά του παλαιού Ιατρείου στο νέο και τη στάση του Δημοτικού Συμβουλίου απέναντι στον γιατρό του νησιού και μέχρι πρό τινος Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Νίκο Συμσερίδη : http://www.ribandsea.com/waves/2002-to-drama-tou-giatroy-k-nikolaou-symseridi
Έδωσα πάντως, με δική μου πρωτοβουλία, αντίγραφο ολόκληρης της συνεδρίασης στην Αντιδήμαρχο κυρία Μαίρη Μαλανδρή, η οποία θα μπορούσε να δώσει το υλικό σε ένα από τα άλλα Κασιώτικα blogs ,όπως π.χ. του Νικήτα Καμπούρη και του Μιχάλη Σκουλιού. Δεν έχω θέσει άλλωστε ποτέ θέμα "πνευματικών δικαιωμάτων" όταν αναδημοσιεύονται άρθρα μου ή εκδηλώσεις που έχω βιντεοσκοπήσει. Τέτοιου είδους "κολλήματα" εγώ δεν έχω! Μοναδική και εύλογη απαίτησή μου να αναφέρεται το όνομά μου ως δημιουργού. Παρ' όλα αυτά η ανάρτησή της στο διαδικτυακό περιοδικό μου και στο YouTube, από την κυρία Μαίρη Μαλανδρή, κρίθηκε "απαραίτητη". Δεν έχω παρά να αισθανθώ ικανοποίηση που το "Rib and Sea" είναι τόσο δημοφιλές ΚΑΙ στην Κάσο.
Χωρίζουν οι δρόμοι του γιατρού Νίκου Συμσερίδη και της Κάσου;
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είναι αλήθεια ότι η επιλογή μου να ασκώ κριτική στην εξουσία, ιδίως στην Κάσο, με έχει φέρει κατά καιρούς αντιμέτωπο με κάποιους ανθρώπους του νησιού οι οποίοι πρόσκεινται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στον εκάστοτε δήμαρχο. Δεν πρόκειται βεβαίως μόνο για επιλογή μου αλλά και για υποχρέωση, η οποία απορρέει, αφ' ενός και κυρίως, από το λειτούργημά μου ως ελεύθερου δημοσιογράφου, αφ' ετέρου από το ενδιαφέρον μου ως συνειδητοποιημένου πολίτη και ετεροδημότη, έστω, της Κάσου. Οφείλω δε να πω, ευκαιρίας δοθείσης, ότι εάν οι δημοσιογράφοι των μέσων μαζικής εξαπάτησης ασκούσαν το λειτούργημά τους, ως ώφειλαν, δεν υπέκυπταν στις ορέξεις των μεγαλοεργολάβων εργοδοτών τους, ενημέρωναν σωστά τον κόσμο που τους ακούει και τους διαβάζει και ασκούσαν κριτική στην εξουσία χωρίς να διαπλέκονται μαζί της, τότε τα πολιτικά πράγματα στη χώρα μας θα ήταν πολύ διαφορετικά και δεν θα είχαμε φθάσει σ' αυτό το σημείο κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής εξαθλίωσης. Εννοείται ότι ανάλογη ευθύνη έχουν οι δικαστές και οι εισαγγελείς οι οποίοι κάνουν συχνά στραβά μάτια σε σοβαρές υποθέσεις ενώ ευαισθητοποιούνται σε υποθέσεις ήσσονος σημασίας. Καταπίνουν, με άλλα λόγια, την κάμηλο και διϋλίζουν τον κώνωπα.
Της Κάσου τα περίεργα ή αλλοιώς, τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα.
Καταγγέλει και φωτογραφίζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ευτυχώς (ή μάλλον δυστυχώς) δεν λείπουν οι κωμικοτραγικές καταστάσεις στην Κάσο. Αν έχει κανείς τα μάτια του ανοικτά και θέλει να ασκήσει κριτική στα κακώς κείμενα, η Δημοτική Αρχή του νησιού δεν θα τον αφήσει να πλήξει!
Βαμμένα ξύλινα κάγκελλα στο χρώμα του λευκού!
Έτσι, μετά την αυθαίρετη τοποθέτηση ξύλινης εξέδρας πάνω στις πέτρες του παλιού λιμανιού του Εμπορειού, η οποία απομακρύνθηκε μετά τη δημοσίευση σχετικού σχόλιου και φωτογραφιών μου στο "Rib and Sea" http://www.ribandsea.com/waves/1992-stise-kai-sy-mia-eksedra-sti-thalassa-boreis εθεάθη προχθές υπάλληλος του Δήμου να βάφει με πλαστικό λευκό χρώμα τα ξύλινα προστατευτικά κάγκελλα που βρίσκονται μπροστά στο Ηρώο!
Η πράξη έγινε, όπως έμαθα, εν αγνοία της αντιπολίτευσης η οποία, για άλλη μία φορά, δεν ενημερώθηκε για τις αποφάσεις της Δημοτικής Αρχής. Εγώ πάντως δεν θα μείνω αυτή τη φορά στο παράτυπο του πράγματος. Προτού όμως αναφέρω τι με ενόχλησε προσωπικώς περισσότερο, θα πρέπει να πω ότι κάθε απόφαση που λαμβάνεται από την Δημοτική Αρχή μονομερώς για την πραγματοποίηση ενός μικρού ή μεγάλου δημοτικού έργου είναι de facto και de juris παράνομη καθώς, στην προκειμένη περίπτωση, δεν πρόκειται για βάψιμο των κάγκελλων ενός σπιτιού αλλά για το βάψιμο των κάγκελλων ενός δημόσιου χώρου. Αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζει η κυρία Τσανάκη, δεδομένου ότι εκτός από τη μεγάλη πείρα που έχει αποκτήσει λόγω της πολυετούς παρουσίας της στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, είναι και δικηγόρος στο επάγγελμα.
Στήσε και συ μια εξέδρα στη θάλασσα. Μπορείς!
Και ξαφνικά, εκεί που δεν κουνιέται μύγα στην Κάσο, εκεί που το νέο λεωφορείο εδώ και 12 μήνες είναι ακόμη στην αποθήκη, αναμένοντας τα τέλη ταξινόμησης και τις πινακίδες (?!), εκεί που το σφαγείο και το νέο ιατρείο δεν λένε να λειτουργήσουν, εκεί που οι κατσίκες βόσκουν ακόμη στα σκουπίδια, εκεί που το λατομείο συνεχίζει να είναι σκουπιδότοπος και νεκροταφείο άχρηστων αυτοκινήτων και μηχανημάτων, εκεί που το Λιμεναρχείο απαγορεύει σε δυο-τρεις ανθρώπους να κολυμπήσουν στο τελείωμα του προσήνεμου μώλου (και να σκεφτεί κανείς ότι η κυρία Δήμαρχος θέλει να βγάλει το σκουριασμένο απομεινάρι για να δημιουργήσει παραλία για να κάνει εκεί ο κόσμος μπάνιο!) μία ξύλινη εξέδρα στήθηκε σήμερα μέσα σε λίγη ώρα στον Εμπορειό πάνω στις πέτρες της παραλίας! Μου το είπε η καπετάνισσα το απόγευμα αλλά δεν την πίστεψα. Πετάχτηκα όμως βραδιάτικα με το παπί μέχρι τον Εμπορειό και είδα το ξύλινο έκτρωμα με τα ίδια μου τα μάτια!