Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Χάνος Κλασμένος ή Μπούλης ή Φαλλογραβατάκιας ή Μπάρμπης ή Ρουλετάκιας και ευτυχώς που δεν αποσταθεροποιήθηκε η κυβέρνηση και, έτσι, δεν αποθαρρύνθηκαν οι αθρόως συρρέοντες επενδυτές.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Με απασχολούσε από προχθές μία λεπτομέρεια. Είχα πληροφορηθεί και εγώ την επιλογή τού κ. Βασίλειου Πέππα ως νέου Προέδρου του Αρείου Πάγου. Αναρωτιόμουν επί 2,5 μήνες γιατί αργούν να ορίσουν τον αντικαταστάτη της κερα-Βασίλως. Ουδέν αρνητικό σχόλιο για τον νέο Πρόεδρο. Έσπαγα το κεφάλι μου, όμως, γιατί να επιλέξει αυτόν το υπουργικό Συμβούλιο, αφού στη διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής ο κ. Πέππας είχε λάβει 16 ψήφους, ενώ ο κ. Δημήτριος Κράνης 17. Γιατί προτιμήθηκε ο κυρ-Βασίλης; Και μετά διάβασα ότι ο κ. Πέππας συμπλήρωσε αρχές Αυγούστου 2017 τέσσερα χρόνια ως αρεοπαγίτης, προϋπόθεση που ορίζει ο νόμος για να μπορεί ένας αρεοπαγίτης να ορισθεί Πρόεδρος του ΑΠ. Αν περίμεναν να πληροί και αυτόν τον όρο ο κ. Πέππας, μήπως η επιλογή του ήταν προδιαγεγραμμένη, αλλά αυτή η έλλειψη τους εμπόδιζε, εξ ου και η καθυστέρηση; Μπα, ιδέα μου είναι. Σιγά μην παίζουν οι πωλητικοί μας με σημαδεμένη τράπουλα.
Μισαλλόδοξοι, ρατσιστές, σιχάματα που είμαστε εμείς οι Έλληνες.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Και Εθνικό Συμβούλιο κατά του ρατσισμού διαθέτομεν [ν. 4356/2015 περί συμφώνου συμβίωσης ομοφύλων] με τις ακόλουθες αρμοδιότητες:
«α. Τον σχεδιασμό πολιτικών πρόληψης και καταπολέμησης του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας προς διασφάλιση της προστασίας ατόμων και ομάδων που στοχοποιούνται λόγω φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενεαλογικών καταβολών, κοινωνικής προέλευσης, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου ή χαρακτηριστικών φύλου.»
Αποτελείται από 18 νοματαίους, εξ ων οι 17 είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Μόνον ο εκπρόσωπος της ΓΣΣΕ δεν είναι δημόσιος υπάλληλος. Ούτε ένας εκπρόσωπος π.χ. του ΣΕΒ ή της ΓΕΣΕΒΕ ή των Δικηγορικών Συλλόγων ή των Πανεπιστημίων.
Περί κοράκων.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Υπάρχει ένα νομοθετηματάκι που τιτλοφορείται «Κώδιξ Δεοντολογίας δικηγόρων», τον οποίο οφείλει να τηρεί κάθε δικηγόρος κατ’ επιταγήν και του ν. 4194/2013 περί Κώδικος Δικηγόρων. Αυτό το νομοθετηματάκι ορίζει στο άρθρο 9 τα εξής:
«Απαγορεύεται η διαφήμιση του Δικηγόρου στις εφημερίδες ή σε άλλα μέσα μαζικής ενημερώσεως, ή με επιστολές, και κάθε είδους έντυπα. Στα επισκεπτήρια, τα επιστολόγραφα επιτρέπεται μόνον η αναγραφή του ονόματός του, της διευθύνσεώς του και του δικαστηρίου όπου ασκεί το λειτούργημά του, καθώς και του επιστημονικού του τίτλου (αν έχει). Ο δικηγόρος δικαιούται να παρέχει τις ανωτέρω πληροφορίες στο κοινό, με δημιουργία ιστοσελίδας στο διαδίκτυο και καταχώρηση σε καταλόγους δικηγόρων και σε νομικά έντυπα, με την προϋπόθεση ότι η πληροφόρηση είναι ακριβής και όχι παραπλανητική και σέβεται τις θεμελιώδεις αρχές του επαγγέλματος. Ανάρτηση πινακίδας με το όνομά του και την ιδιότητά του, επιτρέπεται μόνο στην είσοδο του κτιρίου και στη θύρα του Γραφείου του».
Το Δημόσιο λειτουργεί, όπως τα κώματα που το διαγουμίζουν, και τούμπαλιν.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Από το «δεν πληρώνω» στο «δεν παραιτούμαι».
Η πετρελαιοκηλίδα που κατέστρεψε τον Σαρωνικό για πολλά χρόνια ανέδειξε, αφ’ ενός την ανικανότητα ενός υπουργού, που δεν υπολείπεται των άλλων, αφ’ ετέρου ότι κανένα Μνημόνιο και κανένα κώμα δεν πρόκειται να σώσει τον τόπο, αν δεν γίνει α] βαθειά τομή στο Δημόσιο, κυρίως δε στη νοοτροπία των δημοσίων υπαλλήλων, και β] εκθεμελίωση του συστήματος που αιμοδοτεί τον ωχαδερφισμό τους.
Εκείνο που εγώ κρατώ από όλη την κλωτσοπατινάδα των ημερών είναι η απρεπέστατη, κατ’ επιεική χαρακτηρισμό, συμπεριφορά μίας συμβούλου του υπουργού Κουρουμπλή απέναντι στον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ήτοι στον τέταρτο τη τάξει πολιτειακό παράγοντα. Για να έχει το θράσος αυτή η κυρία να φέρεται έτσι, κάποιος της έδωσε το θάρρος. Κάποιος της έμαθε ότι μπορεί να είναι αγενέστατη ατιμωρητί.
Γεμίσαμε ανηψιές.
Να άλλος ένας λόγος για τον οποίο οι βουλευτές πρέπει να σταματήσουν να διορίζουν όλο τους το σόι, είτε σαν υπαλλήλους της Βουλής, είτε σαν υπουργικούς συμβούλους, είτε σαν μετακλητούς, είτε σαν γενικούς παρατρεχάμενους των υπουργείων: Οι ανηψιές! Μάλιστα. Οι ανηψιές.
Διότι καλά όταν διορίσεις τον γιό ή την γυναίκα σου. Λες: "ο γιός μου" ή "η γυναίκα μου". Όταν όμως διορίσεις και την ανηψούλα και πεις: "η ανηψιά μου", ε αυτό ακούγεται κάπως. Χρόνια τώρα η έννοια της "ανηψιάς" είναι επιβαρυμένη. Και όχι χωρίς αιτία.
Διότι κάθε καλός οικογενειάρχης, κάθε εσχατόγερος, κάθε τσιλιμπουρδίζων, τέλος πάντων, που πιαστεί συνοδευόμενος από "αιθέρια ύπαρξη", ή λιγότερο αιθέρια αλλά πάντως αρκετά μικρότερή του, την συστήνει ως "ανηψιά" και καθαρίζει με το τυπικό της υπόθεσης.