Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
[Με μεγάλη καθυστέρηση ανεκάλυψαν και αναπαρήγαγαν ακρίτως όλοι, πλην makpress, το εξώφυλλο του γαλλικού Charlie Hebdo του Ιουνίου του 2015, το οποίο εμφάνισαν ως πρόσφατο και υβριστικό, ενώ ήταν μπαγιάτικο και σαφώς ειρωνικό – μέχρι και ο «σοβαρός» ΣΚΑΕΙ το παρουσίασε στις ειδήσεις του της 17.12.2016 ως τωρινό].
Η εβδομαδιαία έκδοση του εμμίσθου συμβούλου του κυβερνητικού εκπροσώπου κράζει αυτή τη φορά τους υπηρέτες του Σόιμπλε, ήτοι τους ΝΔκράτες. Του Σόιμπλε, ο οποίος έριξε τον Σαμαρά για να φέρει τον Τσίπρα κατά δήλωση Βαρουφάκη, η οποία δεν διαψεύσθηκε. Του Σόιμπλε που θέλει να ρίξει τον Τσίπρα για να φέρει τον Κούλη. Αυτό ενοχλεί τον εν λόγω εκδότη. Το ότι ο Σόιμπλε έφερε τον Τσίπρα είναι απολύτως φυσιολογικό. Όπως φυσιολογικό είναι να προσφέρει μία σοβαρή εφημερίδα παιδικό σαμπουάν με € 1.
Σχόλιο "Rib and Sea"
Ας μην απορούμε λοιπόν μετά γιατί οι ισλαμιστές μετέτρεψαν τα γραφεία του σατιρικού αυτού εντύπου (το οποίο προκαλεί, προφανώς, για να αυξήσει την κυκλοφορία των τευχών του) σε κόλαση και αφαίρεσαν τη ζωή κάποιων συνεργατών του. Η δράση φέρνει αντίδραση και αυτό έπρεπε να το γνωρίζουν οι προκλητικοί γάλλοι του Charlie Hebdo. Πολλώ δε μάλλον όταν η πιθανή αντίδραση μπορεί να προέλθει από τους κολλημένους ισλαμιστές που σατιρίζει η φυλλάδα τους!
Αυτό δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι επικροτώ την αντίδραση των ισλαμιστών τρομοκρατών που αφαίρεσαν ανθρώπινες ζωές. Αντιθέτως, την καταδικάζω με κάθε τρόπο και με όλες μου τις δυνάμεις. Ας σκεφτούν όμως αυτοί οι οποίοι σκαρφίζονται το στήσιμο των προκλητικών και αισχρών, εν πολλοίς, αυτών εξωφύλλων, ότι είναι πολύ τυχεροί που οι Έλληνες δεν συμπεριφέρονται και δεν αντιδρούν σαν ισλαμιστές τρομοκράτες...
ΥΓ (Τα σχόλιά μου έπονται, κατά κανόνα, των άρθρων που αναδημοσιεύω. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, έκανα μια εξαίρεση. Για ευνόητους λόγους).
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Ακολουθεί το βδελυρό εξώφυλλο του γαλλικού, δήθεν σατιρικού, περιοδικού.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Τί άκουσαν πάλι τ’ αυτιά μου! Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε με διάγγελμα, πράγμα που τονίζει στο έπακρο τη σοβαρότητα [;] της δέσμευσης [;], ότι € 617 εκ. από το πρωτογενές πλεόνασμα θα καταβληθούν σε χαμηλοσυνταξιούχους. Κάτι σαν τα € 525 εκ. του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2013 που μοίρασε [;] ο Σαμαράς.
Κεραυνοβολήθηκα και, έτσι, απέβαλα την εντύπωση που είχα ότι δεν με εκπλήσσει πλέον τίποτε. Δεν κατάλαβα τί ήθελε να πει και ένοιωσα θλίψη για τον φουκαρά τον μπάρμπα-Γιώργο που θα τον άκουγε σαλαγώντας τα πρόβατά του στ’ Άγραφα και την κερα-Κερασίτσα που θα μπουγάδιαζε στη Σαμοθράκη. Αμέσως μετά, όμως, ο πρωθυπουργός εξήγησε τον όρο που χρησιμοποίησε: όσοι είναι στα υπόγεια θα πάρουν μεγαλύτερο ποσό από όσους είναι στα ρετιρέ. Δηλαδή, με άλλα λόγια: οι εισπράττοντες μεγαλύτερη σύνταξη θα πάρουν μικρότερο ποσό [μέρισμα κατά Σαμαρά], οι εισπράττοντες μικρότερη σύνταξη θα εισπράξουν μεγαλύτερο ποσό. Αυτό θα μπορούσε να το εκφράσει κανείς και έτσι: η κατανομή θα είναι αντιστρόφως ανάλογη του ύψους της σύνταξης. Όχι πως αυτό θα το κατάλαβαιναν ο μπάρμπα-Γιώργος και η κερα-Κερασίτσα, αλλά συμβουλευόμενοι τους γραμματιζούμενους κάποια εξήγηση θα έπαιρναν.
Η αθώωση του Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ για παράβαση καθήκοντος, κατ’ εξακολούθηση δικαστική πλάνη, ξεπέταγμα, ή εκτέλεση εντολής των κατακτητών της Ελλάδας;
Ζωή Γεωργαντά και Νικόλαος Λογοθέτης.
7-12-2016
Πού ακούστηκε δίκη για μείζον εθνικό θέμα να διεξάγεται χωρίς δικηγόρο κατηγορίας, χωρίς πολιτική αγωγή, με ουσιαστικά φιμωμένους τους μάρτυρες κατηγορίας, με τους κατακτητές της χώρας μας από την Eurostat και τις Βρυξέλες να ψεύδονται ενόρκως και ασυστόλως, με τον κατηγορούμενο Γεωργίου απόντα, προφανώς απολαμβάνοντα την χλιδάτη ζωή του στις ΗΠΑ (αφού εξετέλεσε το καθήκον του προς τον εργοδότη του, το ΔΝΤ), με τους δύο δικηγόρους του Γεωργίου να ωρύονται με ψεύδη, διαστρεβλωτικές αναφορές στον ν. 3832/2010 ακόμα και αναφορές στον τροποποιημένο ν. 3832/2010 που δεν ίσχυαν κατά την διάπραξη του συζητούμενου ποινικού εγκλήματος. Και το απαύγασμα της κατά τα άλλα ευπρεπούς δικαστικής διαδικασίας: η πρόεδρος του Δ΄ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών να προσπαθεί να διαβάσει και να καταλάβει, όπως ήταν ολοφάνερο, τον στατιστικό νόμο 3832/2010 κατά τις υποδείξεις των δικηγόρων του Γεωργίου και κατά την διάρκεια του τελικού δεκάρικου λόγου αυτών των δικηγόρων.