
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Έπεσε το μάτι μου στην είδηση καθώς άκουγα από την τηλεόραση ότι αυξήθηκε θεαματικά η κατανάλωση καυσόξυλων ελλείψει χρημάτων για πετρέλαιο. 77.000 νοματαίοι, όμως, έχουν έκαστος από ένα εκατομμύριο τουλάχιστον. Άρα, όλοι μαζί κατέχουν το λιγότερο € 77 δισ. Αν, μάλιστα, υποθέσουμε ότι κατά μέσον όρο έχουν δύο εκατομμύρια έκαστος, όπερ όχι και τόσο απίθανο, τότε μιλάμε για € 154 δισ. Κάτι λιγότερο από το 1/2 του χρέους.
Αν επιβαλλόταν μία γενναία πατριωτική έκτακτη εισφορά σε αυτούς τους ανθρώπους, δεν θα λυνόταν σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα μας; Βέβαια, όχι μόνον αυτό. Σε συνδυασμό και με άλλα μέτρα. Π.χ. εξίσωση δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων. Όπως οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δουλεύουν ελαστικό ωράριο με € 400, έτσι και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Όπως θα γίνονται ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, έτσι και στο Δημόσιο. Όχι να βγαίνει ο κ. Καρούμπαλος και να μας λέει πόσο κακός είναι ο Κούλης που θέλει απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, για να χαϊδεύει τα αυτάκια των βολεμένων. Ο Κούλης που είχε στείλει 6.000 στο σπίτι τους με διαθεσιμότητα καταβάλλοντάς τους το 75% των αποδοχών τους για να κάθονται.
Γράφει, έτομος να πάρει τα βουνά, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Θυμάμαι τον πατέρα μου, αλλά και τους καθηγητές μου, οι οποίοι με συμβούλευαν (καθώς ήμουν, ανέκαθεν, νομοταγής μεν, ατίθασος δε) να συγκρατώ ακόμη και την δίκαιη οργή μου για όσα απαράδεκτα κάποιοι, παρασκηνιακώς ή ευθέως, θα μου επεφύλασσαν στο μέλλον. Ε, λοιπόν, αν και είχα αυτές τις συμβουλές στις αποσκευές μου, δεν ήταν λίγες οι φορές που δεν κατάφερα να συγκρατηθώ και εξερράγην. Αυτό δε που μου συμβαίνει τώρα είναι μια περίπτωση απέναντι στην οποία, ούτε ο πατέρας μου ούτε οι καθηγητές μου θα μπορούσαν να τηρήσουν τη στάση ζωής που με δίδαξαν. Και εξηγούμαι.
Προ τεσσάρων περίπου μηνών το Υπουργείο Οικονομικών με ενημέρωσε ότι έχω λαμβάνειν ένα πιστωτικό υπόλοιπο της τάξεως των 2.500 περ. ευρώ από διαφορές που είχαν προκύψει από τα τρία τελευταία έτη! Καταλαβαίνετε πώς μπορεί να νοιώσει ένας χαμηλοσυνταξιούχος στο άκουσμα αυτής της είδησης; Είμαι και σε κρίσιμη ηλικία και λίγο έλειψε να πάθω εγκεφαλικό από τη χαρά μου! Πήγα λοιπόν με το χαρτί ανά χείρας στη ΔΟΥ Ηλιούπολης και περίμενα όλο χαρά να εισπράξω την πίστωση. Αμ δε! Η υπάλληλος, μια ξινή γεροντοκόρη, μου είπε ότι δεν μπορώ να εισπράξω αυτό το ποσό γιατί εμφανίζομαι χρεωμένος στην... Ε΄ ΔΟΥ Θεσ/νίκης με το ποσό των 1.300 περ. ευρώ! Δεύτερο εγκεφαλικό προ των θυρών, στο άκουσμα δυσάρεστης είδησης αυτή τη φορά.
Είμαι με το κράτος Δικαίου, τους νόμους και το πειθαρχικό δίκαιο!
Δεν γνωρίζω τον Μανώλη Γαβαθιώτη, που υπογράφει το κάτωθι άρθρο, και δεν εξυπηρετώ συμφέροντα κανενός, παρά μόνον υπερασπίζομαι το δημόσιο συμφέρον!
Ο κύριος Γαβαθιώτης όμως έχει απόλυτο δίκιο όσον αφορά τα έργα και τις ημέρες του Δημόσιου Υπαλλήλου Μαλάτου.
Σύμφωνα λοιπόν με όλα αυτά ο συγκεκριμένος υπάλληλος της Γ.Γ.Αθλητισμού κύριος Μαλάτος, δεν χτυπάει κάρτα εδώ και χρόνια. Ποιός τον καλύπτει; Γιατί δεν περνάει ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ;
Το ΤΕΡΑΣΤΙΟ παρανόμως καταλογισθέν ποσόν το επέστρεψε;
Κύριε Βασιλειάδη, ο συγκεκριμένος κύριος, ο οποίος πάει στα δικαστήρια και κατασυκοφαντεί έντιμους Υπαλλήλους, και τα άκουσα με τα αυτιά μου, έχει άδεια που κατ' εξακολούθηση εμφανίζεται στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ; ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΟΣ ΕΙΝΑΙ. ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ για τον συγκεκριμένο δεν ΥΠΑΡΧΕΙ;
Του Ελευθέριου Ρήνου.
Θεωρώ δημοσιογραφική επιταγή, πριν δημοσιεύσω οποιοδήποτε άρθρο, ειδικά όταν απευθύνω σοβαρές κατηγορίες ενάντια σε κάποιους για πλαστογραφία και χρήση πλαστών εγγράφων, να ενημερώσω την άλλη πλευρά. Το ίδιο έπραξα και στην περίπτωση της χρήσης πλαστογραφημένης λογιστικής κατάστασης από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, σύμφωνα με τη γραφολογική πραγματογνωμοσύνη της ειδικής γραφολόγου κυρίας Emily J. Will από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μάλιστα, πριν προχωρήσω στη δημοσίευση, όχι μόνο συγκέντρωσα τις απόψεις συνολικά τριών γραφολόγων, αλλά απέστειλα και μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στον δικηγόρο που έχει αναλάβει την υπόθεση, υπογράφει δικόγραφα και πιστοποιεί την αυθεντικότητα των συνημμένων εγγράφων, τον έμμισθο δικηγόρο της ΕΤΕ Ιωάννη Λιναρίτη.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Τρεις μέρες και δεν άκουσα στα ΜΜΕ κάποιο νέο για την υγεία του 4χρονου που νοσηλεύεται με σοβαρά εγκαύματα εξ αιτίας της φωτιάς που ξέσπασε στο σπίτι του, όπου αυτός και η μητέρα του φωτίζονταν με κερί ελλείψει ηλεκτρικού ρεύματος. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, όμως, με καταχερίζουν οι δημοσιοκάφροι ως ρατσιστή, επειδή δεν έχω συγκινηθεί όσο θα έπρεπε για την απώλεια της ζωής δύο προσφύγων/λαθρομεταναστών, γιαγιάς και εγγονού, από την έκρηξη φιάλης υγραερίου την ώρα που η γιαγιά ετοίμαζε φαγητό. Χθες το πρωί, όμως, άκουσα δημοσιογράφο τινά ονόματι Ιωάννη Σινάνη να μεταδίδει εκ Λέσβου τα εξής: δεν είναι δυνατόν να ετοίμαζε φαγητό ώρα 23:30. Άλλωστε, η σίτιση γίνεται από catering [το r βαρύ, όπως το προφέρει ο Τσίπrας*] κατόπιν διαγωνισμού [;]. Εκείνο που συνέβη είναι ότι άναψαν μία σόμπα, για να ζεσταθούν, αφού επικρατούσε θερμοκρασία 3ο. Και τούτο, διότι κανείς δεν έχει φροντίσει για τα στοιχειώδη των ανθρώπων αυτών [Σημείωση δική μου: όπως δεν έχει φροντίσει για τα στοιχειώδη όλων των αναξιοπαθούντων Ελλήνων].